Retrospectief Ben Vollers

 

‘Schilderen als essentie van mijn bestaan’

 

In de vitrines aan weerszijden van de Sint Antoniesbreestraat zijn van 1 november 2024 tot half maart 2025 werken van de Amsterdamse beeldend kunstenaar Ben Vollers (1947-2023) te zien. Ben werkte en woonde in de Nieuwmarktbuurt. Samen met zijn weduwe Ien van Leeuwen heeft de Stichting Kunst en Cultuur Amsterdam Centrum deze tentoonstelling samengesteld. Ben heeft een groot oeuvre nagelaten en we hopen dat deze tentoonstelling recht doet aan zijn veelzijdige werk dat vele jaren bestrijkt. 

 

Ben Vollers zag zichzelf als een lyrisch abstracte schilder en voelde zich verwant aan het abstract expressionisme van de New York School. Exponenten van deze kunststroming zoals Jackson Pollock, Cy Twombly en Willem de Kooning waren zijn inspiratiebronnen. De spontaniteit en het vrije gebaar van het schilderen, de gesture, waren leidend bij het tot stand komen van zijn schilderijen. Zijn achtergrond als (kunst)historicus speelde bij het ontstaan van zijn werk ook een grote rol. Veel van zijn werken verwijzen dan ook naar de klassieke oudheid en architectuur. Dat hij als jazzliefhebber bij het schilderen naar jazzmuziek luisterde, komt duidelijk in zijn werk terug. Werk dat op papier, met acryl op papier of doek, of als olieverfschilderij tot stand kwam.

 

Foto: Rogier Fokke © 2018

 

Op de opening van de vitrine-tentoonstelling “Schilderen als essentie van mijn bestaan”, op 1 november jl. sprak Ien van Leeuwen, Ben’s weduwe, de volgende woorden:

 

Voor Ben is geen mooiere, betere plek te bedenken om zijn werk te laten zien dan in zijn oude vertrouwde Nieuwmarktbuurt, waar hij zo fijn gewoond heeft vanaf 1984 tot aan zijn dood. Als historicus was zijn interesse in deze buurt heel groot kan je wel zeggen. Hij wist er veel van, las er veel over en kon er niet genoeg van krijgen. Vooral de geschiedenis van de Joodse bevolking in deze buurt, hun leven en werken, had zijn diepe belangstelling. Als kunstenaar en historicus kon hij de verbinding leggen tussen de schoonheid van het zichtbare verval wat hem intrigeerde, maar ook het onzichtbare, dat wat door zijn kennis en fantasie intuïtief en spontaan tot uiting kwam op het doek.

 

Het abstract expressionisme van de New York School in de 50er jaren en het Black Mountain College waren een grote inspiratiebron voor Ben, waardoor hij  het voorafgaande kon loslaten en steeds vrijer ging werken. 

 

Wonen en werken in de Zanddwarsstraat werd vanaf 1993 afgewisseld met wonen en werken in Avallon, Frankrijk. Het was een groot voorrecht om dat 25 jaar te mogen meemaken, samen met onze familie en vrienden. De rust, de ruimte en de cultuur van de Bourgogne tegen de levendigheid van het altijd boeiende Amsterdam waren voor Ben een bron van inspiratie, een ideale combinatie.

 

De  gedrevenheid van Ben om vooral te schilderen, laten we de keramiek niet vergeten, heeft als resultaat dat hij een omvangrijk oeuvre heeft nagelaten. “Schilderen als essentie van mijn bestaan”, zoals hij het verwoordde, is niets teveel gezegd.

 

Ik ben trots op hem, zoals u merkt, dat hij in zijn laatste zeven jaren nog zoveel moois gemaakt heeft. Hij heeft alles gegeven wat in hem zat, terwijl de nabije toekomst geen hoop meer gaf. Zijn werk geeft ons zijn blijvende aanwezigheid waar ik heel dankbaar voor ben.

Tot slot zou ik graag nog een van zijn gedichten met u willen delen.

 

Voorspelling

In mijn gesloten hand
Is wat er altijd geweest is
en altijd zal zijn
een warme donkere realiteit

als van een zomeravond

als van een slakkenhuis

en altijd zal zijn want

over 2000 jaar zal iemand

weer schrijven:

in mijn gesloten hand is

een warme donkere realiteit.

 

 

Rondleiding langs de werken van Ben op 1 november 2024.